Voilà. Middageten ook al achter de rug. De dagen vliegen wel voorbij zo.

Het was, al zeg ik het zelf, helemaal niet slecht. Kip van bij de slager op de hoek (de papa van Alexander dus, twee kinderen die al van honderd meter ver aan het zagen zijn om "een schelletje!"), in blokjes in de wok, aanbakken, uithalen, deglaceren met witte wijn, gezien dat er geen room meer was, dan maar in de plaats kokosmelk gebruikt, dragon, rozemarijn, peper, zout, hey presto. Een kwartier werk, en echt wel lekker.

Zelie eet wel bijna niets 's middags: vandaag een paar kleine hapjes, gisteren ook zoiets, en toen ze dan na lang aandringen toch een paar hapjes meer at, had ze van de weeromstuit heel de namiddag buikpijn. Ahem. Ik ga mij niet ongerust maken, kinderen van direjaar hebben voldoende met één goeie maaltijd op drie etmalen. Ha!